سودمندی سیستم های تعاملی و برنامه های ورود خروج، به طور فزاینده ای در انجام وظیفه خود یعنی پردازش نیستند. بلکه در برقراری ارتباط درخواست ها و نتایج بین سیستم و کاربر آنند. بنابراین بهترین اهرم پیشرفت در این زمینه، رابط کاربری است.
برای تبادل اطلاعات مورد نیاز بین کابران؛ سریعترین، طبیعی ترین و راحت ترین سیستم مورد نیاز است. از طرفی کاربر، با فن آوری سیستم تعاملی با ماهیت ارگان ها و توانایی های ارتباطی انسان محدود می شود. همچنین از سمت کامپیوتر، این فقط با دستگاه ها و برنامه های ورود خروج و روشهایی که می توانیم اختراع کنیم، محدود می شود. چالشی که پیش روی ماست، طراحی دستگاه و برنامه های کنترل پرسنل به شکل جدید است. که از ویژگی های ارتباطی مربوط به انسانها و رایانه، متناسب تر و کار آمدتر رونمایی کند.
تعامل انسان و رایانه
مسئله تعامل انسان و رایانه را می توان به عنوان دو پردازنده اطلاعاتی قدرتمند مشاهده کرد. که تلاش می کنند از طریق یک رابط پهنای باند بسیار محدود با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. تحقیقات در این زمینه سعی در افزایش پهنای باند مفید در آن رابط دارد. حالت های سریع تر، طبیعی تر و به ویژه کمتر متوالی، موازی تر – در ارتباطات کاربر و کامپیوتر، به حذف این موانع کمک می کند.
فناوری کنونی در جهت رایانه به کاربر، نسبت به کاربر به رایانه قویتر است. عموما به برنامه هایی توجه می شود که می توانند با بدست آوردن راحت و سریع اطلاعات از کاربر، به رفع این عدم تعادل کمک کنند. به ویژه با در نظر گرفتن پیشرفت های بزرگ در گرافیک رایانه. به همین دلیل نیز منطقه ای است که بیشترین فرصت را برای تحقیق و پیشرفت فراهم می کند. با این وجود جالب توجه است که، ورودی منبع تنها بزرگترین داستان موفقیت در تحقیقات مبتنی بر نظریه در HCI است.
تغییر درک کاربران از یک سیستم
یک برنامه تحقیقاتی اساسی در سیستم های تعاملی و برنامه های ورود و خروج فرصتی را فراهم می کند که فراتر از نگرانی های فوری، ایجاد رابط کاربری برای هر سیستم خاص باشد. و امکان مطالعه مشکلات HCI را که در بسیاری از سیستم های آینده وجود دارد، فراهم می کند. بنابراین چنین تحقیقاتی می تواند قدرت بسیار بیشتری در بلند مدت داشته باشد.
رابطه بین تحقیقات اساسی و توسعه کاربردها در این زمینه به طور ایده آل یک زنجیره دایره ای را شکل می دهد: مشکلات خاص رابط که در برنامه ها وجود دارد،(مانند کنترل ورود و خروج کارکنان) تعمیم یافته و سپس با اختراع حالت ها یا تکنیک های جدید در تحقیقات پایه حل می شوند. و این رویکردهای کلی را می توان در توسعه رابط های کاربری خاص اعمال کرد. لازم به یادآوری است که تغییر رابط کاربری سیستم، به ویژه ویژگی های برنامه های ورود و خروج آن، به سادگی با ظاهر سطحی سیستم تعدیل نمی شود. این درک اساسی کاربران از یک سیستم را تغییر می دهد.
تحقیق در زمینه ورودی / خروجی برای مراکز تعامل انسان و کامپیوتر در اطراف دو انتهای کانال ارتباطی زیر است:
- دستگاه ها و تکنیک هایی که کامپیوتر می تواند برای برقراری ارتباط با مردم استفاده کند ، و
- توانایی ها ، فرآیندها و اندام های ادراکی که مردم می توانند برای برقراری ارتباط با رایانه استفاده کنند.
ما رویکرد “کشش تقاضا” به جای “فشار فن آوری” را برای برنامه ورود و خروج پیشنهاد می کنیم. جایی که “تقاضا” محدوده توانایی های انسان است. ما می خواهیم از الگوی «گجت محور» به الگوی «انسان محور» برویم. مطالعه خصوصیات انسانی در یک محیط ارتباطی خاص با کاربر باید محققان را وادار کند که بگویند: “ما به دستگاهی نیاز داریم که بتواند این عمل خاص انسان را به ورودی رایانه تبدیل کند” ، و این نوع اطلاعات باید هدایت کننده تلاش در ورودی باشد.
تحقیقات دستگاه البته باید با قضاوت آگاهانه درمورد اینکه کدام یک از این درخواست ها معقول است و کدام یک تخیل علمی خالص است، معتدل شود. هدف این است که تحقیقات در برنامه های ورود خروج با مطالعه ویژگی های کانال های ارتباطی و مهارت های انسانی آغاز شود. سپس برنامه هایی تولید شود که به طور موثر با کاربر ارتباط برقرار می کنند.
ساخت برنامه های موفقیت آمیز
ساخت تجهیزات و مهارتی مانند برنامه ورود و خروج که بشر از طریق تکامل و تجربه به دست آورده است و جستجوی راه هایی برای استفاده از آنها برای برقراری ارتباط با رایانه مفید است. رابط های دستکاری مستقیم، به ویژه در مورد کاربران جدید، بسیار موفقیت آمیز بوده است. بیشتر به این دلیل که به جای رفتارهای آموزش دیده، از مهارت های موجود انسان بهره می گیرند. به عنوان مثال دیگر، در کنترل ورود و خروج کارکنان، از بستر آنلاین برای مدیریت حضور و غیاب استفاده می شود که رابط کاربری را آسان می کند.
تکنیک های تعامل
تکنیک های تعامل، تمرکز مفیدی را برای این نوع تحقیقات فراهم می کنند. زیرا خاص هستند. اما محدود به یک برنامه نیستند. تکنیک تعامل روشی است برای استفاده از یک دستگاه و برنامه ورود خروج برای انجام یک کار عمومی و در حوزه ی گفتگوی انسان و کامپیوتر است. این نشان دهنده انتزاع برخی از کلاسهای معمول کار تعاملی است.
در این زمینه عناصر بدوی گفتگوی انسان و کامپیوتر در طیف گسترده ای از کاربردهای فردی اعمال می شوند. سپس مورد مطالعه قرار می دهد. هدف این است که:
- روشهای جدید
- دستگاهها و برنامه های ورود/خروج
- با پهنای باند بسیار
در اختیار سازمان ها قزار گیرد. تکنیکهای تعامل و اجزای گفتگوی عمومی اضافه شود. بعد ماحصل این نوع فنون با اندازه گیری خصوصیات آنها مورد مطالعه قرار می گیرد. سپس سعی می شود قوانین سازگاری آنها با انسان تعیین شود.
در ادامه مقاله سبک های تعامل انسان و رایانه را با توجه به برنامه ورود و خروج بررسی خواهیم کرد.
